Miedzioryty Geta

Do dnia 3 maja 2013r. w lubelskiej Galerii Gardzienice,  należącej do Ośrodka Praktyk Teatralnych „Gardzienice”,  odbywa  się wystawa prac wybitnego grafika i miedziorytnika Eugeniusza Geta-Stankiewicza.

Wybitny wrocławski artysta znany jest szerokiej publiczności głównie z inteligentnej gry z cenzurą, wieloznacznych żartów i ironii. Absolwent wrocławskiego wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej a także Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych zadebiutował na przełomie lat 60. i 70. wprowadzając zmiany w polskiej szkole plakatu. W odróżnieniu od wcześniejszych przedstawicieli tego nurtu, Get powrócił do technik tradycyjnych. Plakat nabrał w jego oczach rysów ostrej groteski, ironii, paradoksu i humoru. Z wystaw lat ostatnich do ważniejszych należą: wystawa w Muzeum Narodowym we Wrocławiu (1986), w Galerii Teatru STU w Krakowie (1987, 1988, 1989), w Galerii „Sceny Plastycznej” Leszka Mądzika w Lublinie (1990), w Janus Studio w Nowym Jorku (1990), w Galerii DM Sarver w Paryżu (1991) oraz wystawa w Fort Collins (USA). W ubiegłym roku Get został wyróżniony pośmiertnie tytułem Honorowego Obywatela Wrocławia.

Prezentowane prace to duży zbiór miedziorytów artysty z kolekcji "Oszmiańska Szkoła Passe-partout <pod> cykl ze złotem i Platonem" oraz kolekcja plakatów Eugeniusza Geta – Stankiewicza ze zbiorów Muzeum Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu.

Plakaty Geta biją optymizmem i beztroską radością tak zaskakującą w zestawieniu z czasami, w których żył. Są malarskie, ale jednocześnie realistyczne.

W technice miedziorytniczej, artysta wykorzystuje elementy graficzne, nieodłączne dla stworzonego przez siebie stylu - czerwona marchewka, autoportrety – twarze, głowy, profil, kciuki, palce, uszy.

Prezentowane miedzioryty odróżniają się od miedziorytów innych artystów nie tylko poprzez  przedstawione powyżej wszechobecne symbole, charakterystyczne elementy graficzne, ale także poprzez charakterystyczne „oszmiańskie passe-partout”, czyli obramienie z kartonu, służące jak najlepszej ekspozycji dzieła. Są to prace wielowarstwowe, budowane na zasadzie kolażu, a wykorzystane obramowania mają nieregularne otwory i darte krawędzie, kontrastujące z ostrą, precyzyjną kreską miedziorytów. Odsłaniają one, czy też zasłaniają poszczególne elementy kompozycji. Przeważającym motywem i tematyką prac jest autoportret Geta (nazywany przez niego „łbem”) i erotyka.

Ostatniego dnia wystawy (3 maja br) o godz. 16.00 odbędzie się w galerii spotkanie poświęcone pamięci artysty, podczas którego opowiadać będą o nim inni artyści wrocławscy i przyjaciele.  

J. Sobal