Wlastimil Hofman i tematyka religijna

Od 21 maja do 10 czerwca w Salonie Wystawowym Marchand Desa Unicum w Warszawie można oglądać wystawę Wlastimila Hofmana, jednego z najwybitniejszych polskich symbolistów. Eksponowane obrazy pochodzą z lat 20. i 30 XX w., czyli z czasów, kiedy to najpełniej i najmocniej kształtował się styl artysty.

Wlastimil Hofman to artysta, który urodził się w 1881 roku. Jego twórczość na stałe wpisała się w kanon polskiej historii sztuki. Alegoryczne sceny, religijno-ludowe przedstawienia i melancholijne portrety autorstwa Hofmana to sztandarowe dzieła polskiego symbolizmu.

Najistotniejsze miejsce w jego twórczości zajmuje tematyka religijna. Artysta motywy zaczerpnięte z tradycyjnej ikonografii chrześcijańskiej prezentował jednak w sposób niekonwencjonalny – zestawiając je z wierzeniami ludowymi, wiejskimi podaniami oraz motywami historycznymi. Przykładem tego typu prac może być eksponowany na wystawie Gospodarz z Bronowic i Anioł Stróż z 1925 roku. W obrazie tym postać Anioła Stróża niewiele ma wspólnego z tradycyjnym wizerunkiem znanym z historii sztuki. Jedynym atrybutem określającym postać Anioła są skrzydła. Towarzyszy mu wiejski gospodarz, którego pochylona sylwetka daleka jest od uduchowionych postaci Świętych Pańskich.

Ważnym motywem w malarstwie Hofmana są także sceny spowiedzi przy przydrożnych kapliczkach. W tym obszarze tematycznym mieści się prezentowany na wystawie Chłopiec modlący się przed figurą Chrystusa namalowany w 1929 roku. Istotnym elementem twórczości artysty był również wątek Vanitas – Marność. W malarstwie autora przejawia się to głównie poprzez zestawienia starca z dzieckiem bądź postacią młodej kobiety. Ten temat ilustruje Odpoczynek starca powstały w 1934 roku.

Obrazy Hofmana pełne są dzieci, przedstawianych zarówno portretowo, jak i podczas codziennych czynności czy zabaw. Znamienne dla postaci dzieci w obrazach jest ich wyidealizowanie oraz nadanie sielankowego charakteru otoczeniu, w którym zostały uchwycone. Na ich dziecięcych twarzach przeważnie maluje się smutek, zamyślenie czy nieśmiała powaga.

Ważną część dorobku twórczego artysty stanowią autoportrety malowane w różnych okresach życia. Wlastimil Hofman, podobnie jak malarze z kręgu symbolizmu, swoją podobiznę wykorzystywał do kreacji alegorycznych treści. Portretował się w różnych strojach i z różnymi rekwizytami, mającymi symboliczną wymowę. Prezentowane na wystawie portrety brata i bratowej czy państwa Potockich ukazują niezwykły kunszt artystyczny oraz umiejętność uchwycenia nie tylko rysów twarzy portretowanych, ale także ich intymnego wnętrza.

Malarstwo Wlastimila Hofmana pozostaje twórczością wciąż rodzącą nowe interpretacje i konteksty. Zawarte w niej liczne alegorie, symbole i nawiązania stanowią niezwykły temat do nowych analiz.

Wystawę można oglądać od 21 maja do 10 czerwca 2014 r. w godzinach: 11-19 (pon-pt) i 11-16 (sob) w Salonie Wystawowym Marchand DESA Unicum, Warszawa, Pl. Konstytucji 2.