Dama polskiej rzeźby

Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku od 16 listopada prezentuje sztukę Magdaleny Więcek, wybitnej rzeźbiarki i cenionego pedagoga. Na wspomnianej wystawie retrospektywnej, która potrwa do 5 stycznia 2014 roku, zobaczyć można szereg prac artystki powstałych między 1954 a 2008 rokiem. Ekspozycja pokazuje również przykłady najważniejszych cykli rzeźbiarskich twórczyni.

Magdalena Więcek urodziła się w 1924 roku w Katowicach. W latach 1945 - 1949 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Sopocie a potem w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (1949 - 1952). Dyplom z rzeźby zdobyła w 1952 roku w pracowni Franciszka Strynkiewicza. W 1955 roku wzięła udział w Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Plastyki w warszawskim Arsenale, gdzie jury nagrodziło jej rzeźbę zatytułowaną Matka. Na kształtowanie się jej drogi twórczej dosyć mocno wpłynął pobyt we Włoszech w ramach stypendium MKiS w 1956 roku. Artystka dużo podróżowała, odwiedziła m.in. Francję, Holandię,  Niemcy, Wielką Brytanię, Belgię czy Włochy. W latach 60-tych wzięła udział w licznych międzynarodowych sympozjach poświęconych sztuce oraz w plenerach polskich i zagranicznych. Wykonała także kilka rzeźb monumentalnych, m.in. w Elblągu, Sankt Margarethen (Austria), Aalborgu (Dania). Od 1966 roku  Magdalena Więcek wykładała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu, a w późniejszym okresie również w Królewskiej Akademii Sztuki w Hadze, oraz gościnnie w Niemczech. Życiowa sytuacja Więcek gwałtownie zmieniła się w 1982 roku, kiedy została usunięta z poznańskiej uczelni, a jej jedyny syn - Daniel Wnuk - wyemigrował do USA. Od lat 90-tych mieszkała i tworzyła w Niemczech. Prywatnie Magdalena Więcek była żoną Mariana Wnuka - rzeźbiarza i rektora warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Kiedy w 1996 roku poważnie pogorszył się jej wzrok, mimo to nie przerwała pracy. Stworzyła wówczas cykl Książek w brązie. Magdalena Więcek zmarła 31 grudnia 2008 roku podczas wycieczki do Egiptu.

Artystka nieustannie poszukiwała swej drogi, jej twórczość przeszła niezwykłą metamorfozę. Początkowo uprawiała ona rzeźbę figuralną. Po pobycie we Włoszech ekspresyjną deformację figury zastąpiły jednak rozwiązania przestrzenne. Na początku lat 60-tych artystka zupełnie odeszła od realizmu. W jej rzeźbie pojawiała się postać ludzka, jednakże bardzo uproszczona. W drugiej połowie lat 60-tych tworzyła głównie abstrakcyjne kompozycje z metalu, o ażurowej, przestrzennej konstrukcji, które jeszcze długo dominowały w jej sztuce, a  na początku lat 70-tych zaczęła realizować kameralne, eleganckie formy, w których szlachetne odmiany kamienia łączyła z różnymi tworzywami, uwypuklając naturalne atuty materiału. W latach 80-tych z kolei podążała w kierunku geometrycznego ładu i prostoty metalu.

Ekspozycja Magdaleny Więcek w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku przypomina prace artystki z różnych etapów jej twórczości. Prezentowane na wystawie dzieła pochodzą ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Poznaniu, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku oraz z kolekcji samego syna artystki - Daniela Wnuka. Wśród nich jest 30 rzeźb, 5 rysunków i 4 wielkoformatowe fotografie kompozycji plenerowych. Na witrynie internetowej Centrum Rzeźby Polskiej możemy przeczytać, iż ekspozycja akcentuje „punkty zwrotne, zwiastuny zmiany optyki i pojawienie się nowych tematów”  w twórczości artystki.

Agnieszka Nowakowska

Źródło:  Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku