Zgodnie z ustawą z dnia 22 marca 1991 r. (Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych) funduszem powierniczym była wyodrębniona finansowo wspólna masa majątkowa uczestników, o zmiennej wartości i stałym przeznaczeniu gospodarczym. Fundusze powiernicze zarządzane były przez towarzystwo funduszy powierniczych.

Uczestnikiem funduszu powierniczego mogła być osoba fizyczna, prawna oraz osoba nie posiadająca osobowości prawnej, która za wpłaty wniesione do funduszu nabywała jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne. Majątek funduszu powierniczego powstawał dzięki połączeniu środków finansowych inwestorów indywidualnych. Środki te były inwestowane we wspólnym interesie i na wspólny rachunek w papiery wartościowe. Pieniądze, które inwestorzy indywidualni powierzali funduszowi powierniczemu przeliczane były na jednostki uczestnictwa, wyrażające proporcjonalny udział w zgromadzonym majątku funduszu powierniczego.

Fundusz powierniczy mógł być utworzony przez towarzystwo funduszy powierniczych wyłącznie w formie spółki akcyjnej z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Formalnie fundusze powiernicze dziś już nie istnieją, zastąpiły je fundusze inwestycyjne na mocy ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o funduszach inwestycyjnych (następnie zmienioną ustawą z dnia 27 mają 2004 r. o funduszach inwestycyjnych). Od momentu wejścia w życie tej ustawy, tj. 21 lutego 1998 r. fundusze powiernicze mogły prowadzić działalność na opisanych wyżej zasadach jeszcze przez 3 lata, następnie mogły być przekształcone w fundusz inwestycyjny otwarty w trybie określonym przez nowe prawo. Fundusz inwestycyjny może być utworzony jako: fundusz otwarty, specjalistyczny fundusz otwarty, fundusz zamknięty i fundusz mieszany.