Czek rozrachunkowy jest dyspozycją wystawcy czeku wydaną trasatowi do obciążenia jego rachunku kwotą, na którą został wystawiony, a także do uznania tą samą kwotą rachunku posiadacza czeku.

Uznanie rachunku posiadacza czeku sumą czekową ma miejsce wówczas, gdy bank otrzyma od trasata środki wystarczające do zapłaty czeku. Na podstawie czeków rozrachunkowych nie można podejmować gotówki z rachunków bankowych. Czeki rozrachunkowe mogą być przedmiotem obrotu, głównie przez zastosowanie instytucji indosu lub formy przelewu wierzytelności.

Czek rozrachunkowy powinien być zaopatrzony w napis „do rozrachunku”, „przelać na rachunek” lub „przekazać na rachunek”, który informuje o tym, że posiadacz czeku nie otrzyma wypłaty w gotówce, a kwota określona na czeku zostanie przekazana na jego konto.

Znaczenie czeków rozrachunkowych regularnie wzrasta, w szczególności w wyniku wprowadzonego w ustawie o działalności gospodarczej obowiązku dokonywania większych operacji finansowych za pośrednictwem banków oraz rozpowszechnia się rachunków rozliczeniowo-oszczędnościowych.

Jest zaopatrzony w napis „do rozrachunku”, „przelać na rachunek” czy „przekazać na rachunek”, który oznacza, że posiadacz czeku nie otrzyma wypłaty w gotówce, a jedynie kwota określona na czeku zostanie przekazana na jego konto. Czek ten zabezpiecza przed podjęciem gotówki przez osobę nieupoważnioną.