Deflacja jest zjawiskiem odwrotnym w stosunku do inflacji. Oznacza ona więc spadek ogólnego poziomu cen dóbr i usług, co z kolei powoduje wzrost siły nabywczej pieniądza. Deflację można zaobserwować wtedy, gdy globalna podaż jest większa niż globalny popytem. Dochodzi wówczas do ograniczenia konsumpcji, a w konsekwencji do zmniejszenia napływu kapitału do systemu gospodarczego. Spadają też produkcja i zatrudnienie, po czym ceny stabilizują się na nowym, niższym poziomie. Skutki wystąpienia deflacji są bardziej niebezpieczne aniżeli  konsekwencje inflacji, ponieważ z deflacją wiąże się brak pieniędzy w systemie gospodarczym, a niewielka ilość środka płatniczego powoduje spadek konsumpcji. W wyniku deflacji rosną zapasy, co zmusza z kolei producentów do obniżenia cen towarów i ograniczenia produkcji. Konsekwencją tych działań są mniejsze zyski producentów, którzy by zrekompensować mniejsze dochody, tną koszty produkcji i obniżają płace pracowników lub ograniczają zatrudnienie. Skutkiem deflacji jest także bardzo często wzrost realnych stóp procentowych, co stawia w złej sytuacji przedsiębiorstwa i ludzi zadłużonych w bankach. Pojawia się w związku z tym fala bankructw i niewypłacalności, uderzająca w podstawy funkcjonowania systemu bankowego. Na deflacji traci też budżet państwa, ponieważ wpływy z podatków raptownie maleją, natomiast rośnie za to kwota zasiłków dla bezrobotnych. W rezultacie tego zwiększa się często deficyt budżetowy i dług publiczny.