Denominacja oznacza zmianę systemu walutowego w określonym kraju polegającą na wycofywaniu znajdujących się dotychczas w obiegu, a wprowadzaniu nowo wyemitowanych znaków pieniężnych. Jest reformą systemu pieniężnego, związaną z obniżeniem nominalnej wartości pieniądza. Wystąpienie denominacji zazwyczaj jest rezultatem długotrwałej wysokiej inflacji.

Jest wiele kryteriów, przy zastosowaniu których wyróżnia różne rodzaje denominacji:

1. kryterium celu denominacji:

- denominacja ekonomiczno – finansowa (np. stabilizacja waluty, likwidacja nadmiernej ilości pieniądza na rynku powstałej na skutek wysokiej inflacji),

- denominacja pozaekonomiczna (np. przyczyny społeczne),

2. kryterium skutków ekonomicznych, które mają być jej wynikiem:

- denominacja ekwiwalentna,

- denominacja nieekwiwalentna,

3. kryterium operacyjne:

- denominacja ustalona z wyprzedzeniem, w określonym terminie,

- denominacja nieustalona, wprowadzona z dnia na dzień,

4. kryterium uzyskania mocy prawnej znaków pieniężnych:

 - denominacja natychmiastowa (stare znaki pieniężne tracą ważność w dniu wejścia do obiegu nowej waluty),

- denominacja odroczona (stare znaki pieniężne tracą swą ważność w określonym terminie różnym od dnia wejścia w życie denominacji),

5. kryterium proceduralne:

- denominacja następuje w krótkim okresie czasu,

- denominacja następuje w długim okresie czasu.

W Polsce denominacja została wprowadzona w 1995 r. i w jej wyniku banknot o nominale 10 000 zł został zastąpiony monetą jednozłotową.