To środki wpłacane przez inwestora otwierającego pozycję na rynku instrumentów pochodnych, które stanowią określony w umowie procent wartości tych instrumentów. Wysokość depozytu dla wszystkich instrumentów pochodnych ustala Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych. Środki te stanowią jednocześnie gwarancję wypłacalności inwestora w przypadku niekorzystnej dla niego zmiany ceny instrumentu.

Z depozytem zabezpieczającym nierozerwalnie wiąże się pojęcie dźwigni finansowej. Jest ona równa stosunkowi wartości instrumentu finansowego do wielkości depozytu zabezpieczającego.

Największą zaletą stosowania depozytu zabezpieczającego jest fakt, iż nie trzeba posiadać całej kwoty wartości danego instrumentu by móc w niego aktywnie inwestować. Rozróżnia się dwa rodzaje depozytów zabezpieczających: wstępny i właściwy.

Wstępny depozyt zabezpieczający naliczany jest tylko raz, w momencie składania zlecenia. Jest to procentowo określona wartość liczona od ostatniej ceny rozliczeniowej.

Właściwy depozyt zabezpieczający rozliczany jest w każdy dzień sesyjny. Posiadając otwartą pozycję inwestor zobowiązany jest do jego utrzymywania (stąd właściwy depozyt zabezpieczający nazywany jest również depozytem utrzymania). W momencie gdy na skutek niekorzystnych dla niego zmian w wycenie instrumentu pochodnego łączna wartość depozytu spadnie poniżej obowiązkowej wartości właściwego depozytu zabezpieczającego ustalonego przez KDPW to zobligowany on jest do uzupełnienia depozyt do wysokości nie mniejszej niż 140 proc. aktualnego właściwego depozytu zabezpieczającego.