Parytet walutowy to metoda wyznaczania wartości jednostki walutowej danego kraju w oparciu o walutę innego kraju.

Na początku XX wieku punktem odniesienia dla wartości danej waluty był parytet złota, wprowadzony przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy. Wówczas parytet walutowy wyrażał ilość czystego złota przypadającą na określoną jednostkę monetarną. W końcówce lat 70-tych zlikwidowano parytet złota i od tego czasu każdy kraj miał swobodę przy ustalaniu kursów swojej waluty w oparciu o europejską jednostkę walutową (ECU) albo specjalne prawa ciągnienia (SDR). Dziś poszczególne państwa obowiązuje gwarantowana prawem międzynarodowym całkowita swoboda w ustalaniu kursów walut, które mogą być określane na podstawie waluty międzynarodowej i koszyka walutowego oraz wspomnianych wcześniej SDR i  ECU.