Jest ono pewnego rodzaju przeciwieństwem bezrobocia przymusowego. Tutaj bowiem również chodzi o niewłaściwe dopasowanie popytu do podaży pracy. W tym przypadku jednak to popyt jest większy od podaży.

Bezrobocie strukturalne występuje wówczas, kiedy umiejętności, wiedza i poziom wykształcenia bezrobotnych nie odpowiadają zapotrzebowaniom płynącym z rynku. Bezrobocie strukturalne wynika więc z niedopasowania zapotrzebowania na pracowników oraz osób chętnych do pracy (czyli z niedostosowania podaży osób gotowych do zatrudnienia i popytu na pracowników o określonych kwalifikacjach czy miejscu zamieszkania). Niedopasowanie pracowników i pracodawców na rynku pracy może mieć kilka przyczyn, najczęściej spotykanymi są jednak przemiany technologiczne i zmiany struktury gospodarki (rezygnacja z pewnych gałęzi przemysłu na rzecz innych). Niedopasowanie pracowników i pracodawców na rynku pracy może być przyczyną przemian technologicznych i zmian struktury gospodarki (rezygnacja z pewnych gałęzi przemysłu na rzecz innych). Za przyczynę bezrobocia strukturalnego uznaje się też przekształcenie struktury gospodarki, upadek czy też zmniejszanie znaczenia niektórych branż przemysłu. Istotnym powodem bezrobocia strukturalnego może być również niedopasowanie systemu szkolnictwa do potrzeb rynku (grupa absolwentów szkół, mimo wykształcenia, może mieć problemy ze znalezieniem pracy).